We zijn weer een paar maanden verder waarin heel veel is gebeurd. Het goede nieuws is dat het huis voor een zeer goede prijs is verkocht. We hebben al vaker een huis verkocht, maar op deze manier hadden we nog nooit meegemaakt. Zoveel bezichtigingen en zo snel nadat het in de verkoop ging.  Maar voor het zover was, ben ik eerst naar de pijnpoli geweest voor een behandeling. In de hoop dat dit de pijn zou verminderen. Ik was  van te voren niet gewaarschuwd dat het best wel pijnlijk zou kunnen zijn, dus ik schrok me helemaal wild toen de arts de verdovende vloeistof (die meteen ontstekingsremmend werkte) begon in te spuiten. Ik vloog bijna tegen het plafond van de pijn en de schrik en begon meteen te huilen en stop te roepen. Gelukkig stopte de arts en ik voelde dat ik nu iemands hand vast moest houden om niet flauw te vallen. Ik maakte dat kenbaar en de assistente was zo lief om me net zo lang aan te raken en te kalmeren tot de verdovende vloeistof zijn werk deed en de pijn begon te zakken. Daarna werd de rest ingespoten, wat nog best voelbaar was door een bepaalde druk.

Helaas heeft het geen effect gehad, maar ik was door deze behandeling wel een aantal dagen helemaal van de kaart door de vervelende ervaring. Wim nam het koken van mij over en doet dat tot vandaag nog steeds. Het scheelt mij heel veel pijn bij het staan en lopen tijdens het koken. Hij moet nog veel leren, maar het gaat best goed.

Dan vijf dagen op vakantie met Bakreizen naar de Achterhoek, met Lochem als overnachtingsplaats in het mooie Hof van Gelre hotel. Zonder mondkapjes in de bus, wel op voldoende afstand ontbijten en dineren in het hotel. Ria en Thea, die we twee jaar geleden hadden ontmoet tijdens onze vakantie, waren ook van de partij, wat heel gezellig was. Helaas veel regen, gelukkig niet erg veel last van gehad, behalve dan in Zutphen tijdens de boottocht over de Berkel. Toen spoelde het, gelukkig had ik 2 regencapes mee die nu goede dienst deden. Daarna zus Suzanne en haar dochter Eugenie ontmoet in Zutphen. Ook de winkel van Eugenie bekeken en daarna met Suzanne geluncht in het restaurant waar ik vroeger veel vergaderde met het bestuur van de beroepsvereniging Tekentaal en waar we ook altijd onze ledendagen hielden. Ja, Zutphen is geen onbekende stad voor mij, veel herinneringen op kunnen halen aan mijn opleidings- en bestuur tijd daar. In deze vijf dagen de steden Doetinchem, Deventer, Zutphen en Doesburg bekeken. De tijd vloog om en in de bus terug werden we al gebeld door de makelaar of ze de sleutel van onze woning konden ophalen voor de bezichtigingen van de week erop. Gelukkig was de buurman zo lief om onze sleutel aan de makelaar te overhandigen. Hij zorgde voor onze woning tijdens onze vakantie. Daarna al een telefoontje om de eerste bezichtigingen in te plannen voor de maandag en dinsdag.

We hadden dus nauwelijks de tijd om bij te komen van deze vakantie, want de woning moest helemaal picobello zijn voor de bezichtigingen en wij moesten plekken verzinnen om naar toe te gaan tijdens die bezichtigingen. We hebben gewinkeld, aan het strandje gezeten in het Julianapark en naar Lutjebroek gefietst om de vorderingen te bekijken van onze nieuwe woning. Alles is gesloopt en tijdens de bouwvakvakantie zijn de nieuwe beschoeiingen geplaatst. De bouw begin na de bouwvakvakantie en begint met heien op nog een paar plaatsen die niet onderheid zijn. De rest kan worden gebouwd op de huidige bodem.

Omdat de pijnprik niet had geholpen heb ik alsnog gebruik gemaakt van het ingeplande consult van Dr. R. Castelein in Amstelveen. Tijdens zijn consult was weer een bezichtiging.
De arts liet me op mijn verzoek de beelden zien en het bleek dat al mijn ruggenwervels er prima uitzagen voor mijn leeftijd, op een na. Op de plek van de vroegere operaties in 1971 en 1975. Daar was geen tussenwervelschijf meer aanwezig en dat zou die pijn veroorzaken. De oplossing zou zijn een kunst-tussenwervelschijf te plaatsen, maar de arts durfde zelf deze zware operatie (via de buik) niet aan in het oude operatiegebied. Bovendien kreeg ik geen garantie dat dit de pijn zou wegnemen en moest ik rekenen op bijna een jaar revalidatie. Daar had ik zelf ook niet zoveel zin in. Hij verwees me naar een neuroloog in Hoorn om te zien of die nog een oplossing wist voor het zenuwenaandeel.

Tijdens de bezichtigingen kreeg ik een keelontsteking die natuurlijk super ongelegen kwam, maar ook wel begrijpelijk was, want je bent eigenlijk gewoon je huis kwijt tijdens die dagen en wanneer je thuis bent leef je ook niet ongedwongen omdat alles netjes moet blijven. Ik loste het op met panadol, het zusje van Paracetamol, maar voor mij beter in neembaar. Het toeval wil dat ik ontdekte dat 2 panadol voor het slapen gaan mij een pijnvrije ochtend opleverde. Dus die heb ik erin gehouden.
Ik had inmiddels met de huisarts gesproken over  de verwijzing naar de neuroloog. Die bleek 70 werkdagen wachttijd te hebben. Bovendien dacht de huisarts dat hij mij ook niet meer te bieden had dan pijnmedicatie, waar ik niet op zat te wachten vanwege alle bijwerkingen. Ze adviseerde me door te gaan met de panadol op deze manier. Op advies van onze oudste zoon heb ik nu de verwijzing naar de neuroloog uitgesteld tot na de verhuizing. Kijken of dit ook een bepaald soort verlichting brengt waardoor ik minder pijn heb.

Inmiddels had ik navraag gedaan bij het LUMC in Leiden naar wat gangbaar was in die jaren dat ik ben geopereerd aan een hernia. Mijn medische gegevens waren niet meer beschikbaar, die worden maar 10 tot 15 jaar bewaard. Vaak nam men bij een herniaoperatie in die tijd meteen de hele tussenwervelschijf mee, dus ik loop al bijna 50 jaar zonder tussenwervelschijf. Dat werpt wel een ander licht op de zaak en maakt ook duidelijk dat mijn pijnklachten mede worden veroorzaakt door alle stress rondom de aan- en verkoop van onze woning. Verhuizen staat niet voor niets bovenaan de stresslijst. En op deze leeftijd kun je dat blijkbaar steeds minder handelen.

En toen kwam het grote moment van het resultaat van de biedingen. We waren er zenuwachtig van. Het waren er vijf, wat al bovengemiddeld was. Het resultaat overtrof onze stoutste verwachtingen. De makelaar besprak ze alle vijf met ons en schoof degene naar voren die volgens haar de meeste zekerheid bood. Dit was het een na hoogste bod. Van een jong stel, wie wij het ook van harte gunden, die het niet erg vond om te wachten tot ons nieuwe huis klaar was. Ze stelden zich via een e-mail met foto aan ons voor en ’s avonds om 20.00 uur stonden ze voor onze voordeur met een bloemstuk. Zo hebben we ook daadwerkelijk kennis kunnen maken met de nieuwe bewoners. Sinds vorige week donderdag staat de sticker Verkocht onder voorbehoud op het Te Koop bord. Gister kwam de taxateur voor hun hypotheek. Dus weer alles netjes en zenuwachtig, en dus ook weer meer pijn. Het gaat helaas hand in hand heb ik gemerkt. En nu is het afwachten geblazen tot dit rond is, wat nog wel even op zich kan laten wachten.

Vorige week naar de tuinarchitect geweest en onze nieuwe tuinwensen met hem besproken. Echt leuk om te doen. Mooi op de fiets erheen, gelukkig was het mooi weer. Verder is deze zomer heerlijk koel, dus de airco hebben we alleen in het begin een paar dagen aan gehad. Wim heeft zich nuttig gemaakt in de tuin van de buren door elke dag een uurtje te spitten en de oude planten en wortels eruit te verwijderen. Ze zijn ons er zeer dankbaar voor. Ik heb nog een middag geprobeerd te helpen, zittend op een tuinstoel, maar hoewel het op dat moment goed ging, kreeg ik ’s avonds de rekening ervan gepresenteerd door darmkrampen, die ik eigenlijk nooit heb. Dus dit moest een oorzaak hebben. Ja, als al het buikvet een uur lang naar binnen wordt gedrongen, dan zijn mijn darmen daar dus niet blij mee, heb ik gemerkt.
Dus ik heb me voorgenomen, dit soort dingen niet meer te doen.

Met kantklossen heb ik inmiddels de loper voor schoondochter Sanela afgemaakt en ben bezig met de ontwerpen voor een rond kleed en een dubbelbrede loper voor onze andere schoondochter Monika. En zo ben ik tussen alle bedrijven door lekker rustig bezig met handwerken. Want inmiddels heb ik ook nog een gehaakt tafelkleed gemaakt in aardetinten met bijpassende loper op de salontafel op de plek van de losse viltjes. Mijn dagen vliegen om. Wordt vervolgd.